Πρόκειται για μια επώδυνη κατάσταση όπου επηρεάζονται οι τένοντες του αντίχειρα με αποτέλεσμα κινήσεις του καρπού, του αντίχειρα και το κράτημα αντικειμένων να γίνεται με δυσκολία και πόνο. Έχει φανεί ότι το γυναικείο φύλο έχει μια μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσει την παθολογία.
Αίτια
Οι κατεξοχήν υπεύθυνοι τένοντες για την απαγωγή και την έκταση του αντίχειρα (μακρός απαγωγός του αντίχειρα και βραχύς εκτείνων τον αντίχειρα) μέσω επαναλαμβανόμενων κινήσεων και φορτίσεων ερεθίζουν το περίβλημα τους (έλυτρα) προκαλώντας πάχυνση και οίδημα, περιορίζοντας έτσι την κινητικότητα τους. Η άμεση πλήξη της περιοχής του καρπού όπου διέρχονται οι τένοντες ή κάποιες φλεγμονώδεις καταστάσεις όπως η ρευματοειδή αρθρίτιδα συμπεριλαμβάνονται στην αιτιολογία του συνδρόμου. Παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την εμφάνιση της πάθησης είναι η ηλικία με κυρίαρχες τις ηλικίες 30 με 50 έτη, το φύλο με επικράτηση στο γυναικείο φύλο, εγκυμοσύνη, το είδος εργασίας(π.χ. χειρωνάκτες) και δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενες φορτίσεις(π.χ. αθλητές, μουσικοί, χειριστές οργάνων κα.).
Συμπτώματα
- Επώδυνες κινήσεις απαγωγής και έκτασης του αντίχειρα.
- Πόνος στην έσω πλευρά του καρπού που αντανακλά στο αντιβράχιο.
- Παρουσία κριγμού κατά μήκος της κερκιδικής επιφάνειας του αντιβραχίου.
- Ύπαρξη οιδήματος λόγω πάχυνσης των ελύτρων.
- Έντονος νυχτερινός πόνος που προκαλεί διαταραχή του ύπνου (δεν εμφανίζεται σε όλους τους ασθενείς)
- Το κράτημα ενός αντικειμένου γίνεται με πόνο και δυσκολία όπως και το σφίξιμο/γροθιά της άκρας χείρας.
Διάγνωση
Στην διάγνωση της πάθησης ο απεικονιστικός έλεγχος συνήθως δεν απαιτείται και τίθεται κυρίως με την κλινική εξέταση. Συχνά προκύπτει η ανάγκη να διαφοροδιαγνωστεί η πραγματική αιτία των συμπτωμάτων και να διαχωριστεί αυτή καθεαυτή η παθολογία του ελύτρου του τένοντα από μία παθολογία της άρθρωσης του αντίχειρα/καρπού.
Τα απεικονιστικά ευρήματα στερούνται διαγνωστικής εγκυρότητας, τις περισσότερες φορές και δεν μπορούν να κατευθύνουν τον κλινικό συλλογισμό.
Η κλινική διάγνωση της τενοντοελυτρίτιδας De Quervain μπορεί να γίνει μέσω της έγκυρης και αξιόπιστης εξέτασης Μηχανικής Διάγνωσης & Θεραπείας (ΜΔΘ) του καρπού, εφόσον ο κλινικός αποκλείσει την αρθρική παθολογία με αυστηρά και συγκεκριμένα κλινικά κριτήρια .
Ο κλινικός λαμβάνει λεπτομερές ιστορικό, όπου καταγράφονται αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τη διαχείριση της καθημερινότητας (προφίλ του ασθενούς), τις λειτουργικές ανικανότητες λόγω του πόνου, λεπτομέρειες σχετικά με τη φύση και την εξέλιξη του πόνου/επεισοδίου, τις δραστηριότητες που επιδεινώνουν/βελτιώνουν τα συμπτώματα, το προηγούμενο ιστορικό και την κατάσταση της υγείας του, την πιθανή φαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί και τις εξετάσεις απεικονιστικές/εργαστηριακές που διαθέτει ο ασθενής.
Η φυσική εξέταση που ακολουθεί περιλαμβάνει την επισκόπηση της άρθρωσης (θερμότητα,οίδημα,ερυθρότητα,ευαισθησία), την απώλεια κίνησης στις ενεργητικές και παθητικές κινήσεις και τη συμπεριφορά των συμπτωμάτων, κάτω από προσδιορισμένες κινητικές δοκιμασίες (επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή παρατεταμένες θέσεις ενεργητικά ή παθητικά/ με ή χωρίς αντίσταση).
Θεραπεία
Οι αρχές θεραπείας θα εφαρμοστούν με βάση τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης και διαφορικής διάγνωσης ΜΔΘ. Οι οδηγίες θα είναι εξατομικευμένες και θα έχουν στόχο στις σταθερές και παραμένουσες βελτιώσεις, τόσο στη συμπτωματική, όσο και λειτουργική εικόνα του ασθενούς.
Ο κλινικός θα προσδιορίσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα θεραπευτικών ασκήσεων, βασισμένο στις ανάγκες της παθολογίας και τις ικανότητες του ασθενούς. Οι θεραπευτικές ασκήσεις ΜΔΘ συνιστούν συγκεκριμένες, εύκολες και στοχευμένες ασκήσεις με δεδομένη συχνότητα και αριθμό επαναλήψεων μέσα στην ημέρα, ώστε με ελάχιστο χρόνο (2 λεπτά τη φορά), ο ασθενής να βελτιώνει διαρκώς και σταθερά την κλινική του εικόνα.
Ομοίως οι οδηγίες θα περιλαμβάνουν σαφείς πληροφορίες για αποφυγή εξατομικευμένων προδιαθεσικών ή προκλητικών παραγόντων.
Βασικός στόχος είναι η αντιμετώπιση του αίτιου και όχι μόνο των συμπτωμάτων. Η εκπαίδευση για αυτοθεραπεία είναι επίσης διαρκής στόχος της ΜΔΘ, κάνοντας τον ασθενή διαχρονικά ανεξάρτητο και ικανό για σωστή διαχείριση της καθημερινότητας στο διηνεκές. Τέλος, η πρόληψη υποτροπών και η αποφυγή επιβαρυντικών παραγόντων συνιστούν τα μέγιστα στην αντιμετώπιση της χρονιότητας, που αποτελεί σημαντικότατο επιβαρυντικό παράγοντα.